Ότι θέλετε να ξέρετε για την Delta Futurista

Το ξεκίνησαν οι Alfaholics με τις Alfa Romeo 105, το πήγε -πολύ- πιο μακριά ο Singer με τις Porsche 964 για να επανέλθει μέσω αυτού στο προσκήνιο και η RUF. Τι είναι? μα η τελευταία τάση στο χώρο των κλασικών και youngtimer αυτοκινήτων: το Restomod.

Πρόκεται για την διαδικασία εκσυγχρονισμού ενός αυτοκινήτου με εξαρτήματα τελευταίας τεχνολογίας και συνθετικά υλικά μεγάλης αντοχής και χαμηλού βάρους, που τελικά οδηγεί στην δημιουργία ενός μοντέρνου οχήματος που όμως μένει πιστό στο σχήμα και την φιλοσοφία των δημιουργών του, για να μπορεί να σταθεί εκ νέου εκεί που του αξίζει, στην ‘αρένα’ της αυτοκίνησης του νέου αιώνα.

Και αφού έγραψα την επεξήγηση της λέξης και τη στείλω στον Μπαμπινιώτη για να εμπλουτίσει το λεξικό του, ας πάμε παρακάτω για να δούμε το ‘νέο’ παλιό αυτοκίνητο που ήρθε για να στοιχειώσει τα όνειρα μας: την Lancia Delta Integrale Futurista by Automobili Amos.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα το εγχείρημα ‘Futurista‘ πρέπει πρώτα απ’όλα να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που οραματίστηκε, επέβλεψε την δημιουργία της και χρηματοδότησε την επιχείρηση, που απ’ότι φαίνεται στο μέλλον θα μας δώσει και άλλα τέτοια δείγματα.

Ο Eugenio Amos λοιπόν είναι ένας νέος επιχειρηματίας που χρησιμοποίησε την μεγάλη οικονομική επιφάνεια της οικογενείας του για να χρηματοδοτήσει τα δικά του όνειρα, που πάντα περιστρέφονταν γύρο απο τα ξεχωριστά αυτοκίνητα, τονίζουμε το ξεχωριστά και όχι απαραίτητα supercars.

Η έμπνευση για τον Eugenio ήταν ο παππούς του που ίδρυσε μια βιοτεχνία παραγωγής εργαλείων ακριβείας και CNC, αυτή που αργότερα έγινε η γνωστή USAG. Όταν η εταιρεία μεγάλωσε τόσο όσο να έχει γίνει μια μεγάλη βιομηχανία (θυμίζει και λίγο Haas, ε?) ανέλαβε ο πατέρας του Eugenio που για να διαφημίσει την επιχείρηση του αποφάσισε να συμμετάσχει με φορτηγό, ο ίδιος σαν οδηγός και όχι απλώς σαν χορηγός, στο Paris-Dakar.

Το οικογενειακό πάθος για τα αυτοκίνητα μεγάλωνε απο τις συμμετοχές του πατήρ στους αγώνες αντοχής εκτός δρόμου και την προσωπική γνωριμία με ιερά τέρατα όπως James Hunt και Niki Lauda, οπότε είναι λογικό πως ο υιός, σαν καθώς πρέπει ανήσυχο πνεύμα, αποφάσισε να συμμετάσχει σε αγώνες GT με Lamborghini αλλά και να ακολουθήσει τα χνάρια του μπαμπά, αφού πέρσι συμμετείχε με buggy στο Dakar 2017, όπου όμως εγκατέλειψε απο την 6η θέση γενικής.

Ο Eugenio Amos έγινε και επιτυχημένος επενδυτής, αφού χρηματοδότησε ενδιαφέρουσες start up, και έτσι άρχισε να εκμεταλλέυεται την δική του πλέον οικονομική ευρωστία για να αποκτήσει τα αυτοκίνητα των ονείρων του.
Είναι τακτικός θαμώνας στις σημαντικότερες δημοπρασίες του κόσμου, και αυτό όχι μόνο για να αποκτήσει κάποιο αυτοκίνητο, αλλά ακόμα και απλώς για να βρεθεί στον ίδιο χώρο με κάποιο ανεκτίμητο ιστορικό όχημα που δεν θα μπορούσε να αποκτήσει, και να βγάλει μια selfie μαζί του, που τελικά ΔΕΝ μοιράζεται πουθενά αφού ο ίδιος δεν έχει λογαριασμό σε κανένα social network πέραν απο το εταιρικό Instagram…
Νομίζω πως ήδη τον νιώθουμε ‘δικό μας’, σωστά? έχει και άλλα όμως!

Ο νεαρός Eugenio, όπως είπαμε, είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας που ξέφυγε απο το να είναι απλώς ένας ακόμη ‘γόνος’. Είναι αληθινός petrolhead και κάτοχος πανέμορφων συλλεκτικών αυτοκινήτων, μεταξύ των οποίων μια Mercedes CLK GTR, μία one off Bentley Continental Lightweight, μία Porsche 997 GT2 RS και μία GT3 RS και άλλα.
Του αρέσει να μουτζουρώνει τα χέρια του και φροντίζει τα αυτοκίνητα του προσωπικά, τα πλένει ο ίδιος και δεν κάθονται στο γκαράζ αλλά τα χρησιμοποιεί όσο περισσότερο μπορεί, ακόμα και την υπερσπάνια CLK GTR η την F40.
Ο νεαρός Amos όμως ήθελε να ξεφύγει απο το να είναι ‘χρήστης’ και επιθυμούσε να γίνει δημιουργός, να βάλει το δικό του λιθαράκι και να κάνει ξεχωριστά κάποια απο τα αυτοκίνητα που ονειρευόταν να αποκτήσει.
Γι’ αυτό το λόγο ίδρυσε την Automobili Amos και το πρώτο δείγμα ήταν η γνωστή πράσινη Ferrari F40 που είδαμε πέρσι. Το πράσινο είναι το αγαπημένο χρώμα του Eugenio, σε συνδυασμό με το μπεζ σαλόνι, και έτσι αποφάσισε να ανέβει με κρότο στη παγκόσμια σκηνή της αυτοκίνησης φέρνοντας, με ελάχιστε αλλαγές πέραν της αισθητικής, το πλέον εικονικό ιταλικό supercar με μια πιο ‘κομψή’ και πολυτελή αμφίεση, και η υποδοχή ήταν θετικότατη.

Εκτός του χρώματος όμως, λίγοι ήξεραν ότι όταν η Ferrari αποσυναρμολογήθηκε ΕΝΤΕΛΩΣ, ο τελειομανής Amos έβαλε να αντικαταστήσουν πολλές απο τις ανθρακονημάτινες επιφάνες που δεν είχαν την απαιτούμενη ποιότητα, πρωτού βαφτεί εκ νέου στο period correct χρώμα (αν και δεν ήταν διαθέσιμο για την F40 που παράγοταν μόνο κόκκινη) Verde Abetone της Ferrari, κάτι που έδωσε το πρώτο στίγμα για τη έμελλε να έρθει…
Ο Amos όμως έχει μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά για την Lancia. Στο γκαράζ του, πέρα απο τα αυτοκίνητα που αναφέραμε πιο πάνω, υπάρχει μια Integrale Martini 5 και μια S4 Stradale ενώ o πατέρας του είχε μια Integrale Giallo Ginestra. Αυτό σήμαινε αυτομάτως πως η νεσύστατη Automobili Amos θα παρουσίαζε την Integrale του μέλλοντος, όπως ο Singer έκανε με την Carrera, αλλά με ακόμα μεγαλύτερη προσήλωση στην ποιότητα του τελικού αποτελέσματος για να τιμήσει τους ιταλούς carrozzieri του παρελθόντως.

Έτσι γεννήθηκε η Lancia Delta Integrale Futurista, η Integrale που θα θέλαμε να είχε παρουσιάσει η FCA,αλλά που γνωρίζουμε ότι δεν θα έρθει.

Αφού λοιπόν ο Eugenio Amos επισκέφθηκε την Singer στην California για να δει πως εργάζονται, και ίσως να παραγγείλει και μια Porsche, επέστρεψε στην Ιταλία και συγκρότησε μια ομάδα κορυφαίων τεχνιτών και σχεδιαστών, όλοι νέοι και διψασμένοι,  για να δώσουν σάρκα και οστά στο όραμά του.
Σαν έδρα του εγχειρήματος και τόπος κατασκευής επιλέχθηκε το …χειρουργείο της Podium Advanced Technologies που κατασκευάζει κατά παραγγελία αγωνιστικά αυτοκίνητα και εξελίσσει τις δημιουργίες του Glickenhaus, του τρελού Αμερικάνου που έστησε μια αγωνιστική ομάδα για τη πάρτι του και που είναι πίσω απο τις Ferrari P4/5 Stradale και Corsa.

Ο σχεδιασμός του αμαξώματος είναι έργο του Carlo Borromeo, που μαθήτευσε στον Bertone, ενώ ο κινητήρας έχει εξελιχθεί, και επανασχεδιαστεί ως προς την διαχείρηση του turbo και του ψεκασμού αλλά και για την αντοχή των υλικών απο την Autotecnica Motori που φρόντισε ώστε η απόδοση του δίλιτρου τετρακύλινδρου να ξεπεράσει κατά πολύ τους 300 ίππους αλλά, κυρίως, να εκμηδενίσει το lag και να αυξήσει την αξιοπιστία του.

Τι αποτέλεσμα είχε όλη αυτή η επένδυση? Ας το πάρουμε κομμάτι κομμάτι.

Αμάξωμα:
Πρώτα απ’όλα να καταστήσουμε σαφές πως το donor car είναι η Integrale 16v, ούτε η 8v και ούτε η EVO1 η 2. Οι λόγοι είναι δύο, πρώτα απ’όλα ο Amos ήθελε να έχει σαν βάση μια γνήσια Integrale για γραφειοκρατικούς λόγους αλλά και για να εφαρμόσει επάνω της πολλές απο τις βελτιώσεις που η ίδια η Abarth έκανε στα αγωνιστικά του Gr.A.
Eπίσης έπρεπε να φέρει κινητήρα 16v, αλλά και επ’ουδενί δεν ήθελε να ‘χαλάσει’ μια πολύτιμη EVO, όχι τόσο απο θέμα κόστους όσο απο σεβασμό προς τον την ιστορία της.

Ο ίδιος στέλνει καθησυχαστικό μήνυμα στους φανατικούς Lancisti και τους σιγουρεύει πως και τα 25 αυτοκίνητα που έχει ήδη προμηθευτεί η Amos δεν βρίσκοταν στην καλύτερη κατάσταση συντήρησης. Αυτό έγινε εσκεμμένα, και πάλι όχι για λόγους κόστους αλλά για να δοθεί μια ‘δεύτερη εκαιρία’ σε κάποιες Integrale που δεν έτυχαν και τις καλύτερης μεταχείρησς στο παρελθόν, αλλά και για να μην θυσιαστεί κάποιο άψογα διατηρημένο δείγμα 16v.
Αφού περάσει τις πόρτες της Podium Advanced Technologies το αυτοκίνητο αποσυναρμολογείται εντελώς και απο την αρχική Integrale παραμένουν μονάχα, εκτός του σασί βεβαίως, οι μπροστινές πόρτες, το παρμπρίζ και οι υαλοκαθαριστήρες.

Οι αναλογίες παρέμειναν αυτές της EVO με την διαφορά πως η Futurista είναι 2 εκ. φαρδύτερη για να μπορέσει να χωρέσει κάτω απο τα μπροστινά φτερά η νέα ανάρτηση με διπλά ψαλίδια.
Πολλά σημεία του σασί επανακατασκευάστηκαν απο ενισχυμένο αλουμίνιο, ενώ όλες οι κολλήσεις και οι ραφές του αμαξώματος είναι με Ergal.
Στη μπροστινή όψη έχουμε πάλι τα τέσσερα στρογγυλά φανάρια, που όμως αυτή τη φορά έχουν τεχνολογία LED, ενώ το ρύγχος είναι ακόμα πιο ίσιο για να τονιστεί η τετραγωνισμένη εμφάνιση της Integrale. Το περίγραμμα της μάσκας φτάνει και λίγο προς τα επάνω και στα πλάγια και είναι σε μαύρο χρώμα, άβαφο carbon με λούστρο δηλαδή, για να αποδόσει φόρο τιμής στην Beta Montecarlo.
O προφυλακτήρας, επίσης απο ανθρακονήματα, έχει λιγότερα ανοίγματα απο αυτόν της EVO και έχει πιο ‘καθαρό’ σχέδιο για να κάνει το αυτοκίνητο να φαίνεται ακόμα πιο φαρύ α’ότι είναι.

Το κάλυμμα του κινητήρα επεκτείνεται και στο επάνω μέρος των φτερών και είναι κατασκευασμένο απο carbon διπλής εκτύπωσης που εξασφαλίζει υψηλή αντοχή και ακόμα λιγότερο βάρος, ενώ οι γρύλες εξαερισμού του καπό είναι απο τρυπητό ανθρακόνημα, που όμως έχει εκτυπωθεί με ακμές που θυμίζουν τις παλιές ‘σχάρες’, το ίδιο συμβαίνει και με τις γρύλες πίσω απο τα πίσω παράθυρα.

Κάτω απο τα μπροστινά φτερά υπάρχει ένας ανθρακονημάτινος θόλος που είναι σχεδιασμένος να λειτουργεί αεροδυναμικά, και να σπρώχνει το ζεστό αέρα απο τα φρένα προς τους αεραγωγούς απαγωγής μπροστά απο τις πόρτες, που τώρα δεν είναι τα μικρά τριγωνάκια της EVO, αλλά φτάνουν μέχρι χαμηλά στο μαρσπιέ, εμπνευσμένα απο την Ferrari F40.
Ένα χαρακτηριστικό που δείχνει την απόλυτη προσήλωση στη λεπτομέρεια είναι πως όλο το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου είναι απο carbon που έχει υφανθεί με την τεχνική mirroring στο κέντρο, ακριβώς όπως οι άβαφες Pagani, μόνο που τελικά αυτό δεν φαίνεται στο μάτι καθώς κρύβεται κάτω απο την στρώση της πράσινης βαφής, και διακρίνεται μόνο απο κάποια σημεία στη μάσκα αλλά και στις γρύλες που ακολουθούν πιστά την ύφανση του καπό.

Το σασί έχει ενισχυθεί σε 40 σημεία, σύμφωνα με την ομολογκασιόν FIA της αγωνιστικής EVO της Abarth και έχει τοποθετηθεί και το Roll Cage, που όμως τώρα είναι κρυφό και περνάει μέσα απο τις κολώνες τις οροφής και δένει με τους μπροστινούς και τους πίσω θόλους.

Η μεγαλύτερη αλλαγή σε σχέση με την κλασική Integrale που όλοι ξέρουμε είναι πως η Futurista είναι τρίθυρη. Αυτό έγινε επειδή ο Amos ήθελε να χαρίσει στο αυτοκίνητο ακόμα πιο σπορ εμφάνιση, αλλά και για λόγους ενίσχυσης του πλαισίου. Η μεσαία κολώνα είναι εντελώς διαφορετική απο την εργοστασιακή αφού απο μέσα της περνάει το Roll Cage και το κάσωμα της πίσω πόρτας έχει χρησιμοποιηθεί για να αυξηθεί η ακαμψία του αυτοκινήτου.

Εκεί που ήταν οι πίσω πόρτες περνάει η δοκός του Roll Cage που καταλήγει στον πίσω θόλο πριν ανέβει σαν τόξο, πάνω απο τα πίσω παράθυρα, για να ενωθεί με το μεσαίο κομμάτι του κλωβού στην οροφή, που και αυτή έχει ενισχυθεί εσωτερικά.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν χρησιμοποιήθηκε μεγαλύτερη πόρτα εμπρός με μετακίνηση προς τα πίσω τις μεσαίας κολώνας. Αν γινόταν αυτό δεν θα μπορούσε να μπει το αφανές Roll Cage με εκπτώσεις στην ακαμψία, για την οποία δεν φημίζεται το αμάξωμα της πολιτικής Integrale, κάτι που δεν θα ήταν αποδεκτό απο τον Amos.

Ακόμα και το πίσω μέρος του Roll Cage, το γνωστό Χ που βλέπουμε στα αγωνιστικά rally cars, έχει διατηρηθεί αλλά άλλαξε σχήμα αφού περνά γύρω γύρω απο το άνοιγμα του πορτ μπαγκαζ. Για το λόγο αυτό, το κομμάτι που βρίσκεται ανάμεσα στα φώτα είναι πλέον σταθερό και κατασκευασμένο απο ανθρακονήματα και αλουμίνιο και βιδωμένο άμεσα σε δομικά σημεία του σασί.
Η πρόσβαση στο πορτ μπαγκάζ γίνεται πλέον μονάχα απο το τζάμι που ενώνεται με ένα μικρό ανθρακονημάτινο φιλέτο στο κάτω μέρος.

Τα πίσω φτερά, εκτός απο φαρδύτερα, είναι πλέον και μακρύτερα και το φούσκωμα τους φτάνει μέχρι την μπροστινή πόρτα. Κατασκευάζονται απο ατσάλι και είναι σφυρηλατημένα στο χέρι και συγκολλημένα στο υπόλοιπο πάνελ.
Για λόγους αισθητικής τα πίσω φώτα έχουν ανασχεδιαστεί στο κάτω μέρος τους για να ακολουθήσουν την καμπύλη του φουσκώματος του φτερού, χωρίς το απότομο τελείωμα της εργοστασιακής EVO.

Στο τελείωμα της οροφής, στη κορυφή του νέου καπό του πορτ μπαγκάζ, υπάρχει μια νέα αεροτομή με ρυθμιζόμενη βάση. Στο πρωτότυπο, που θα παραμείνει στην ιδιοκτησία του Amos, η αεροτομή είναι ρυθμισμένη υπο κλίση και όχι όρθια, όπως συνηθίζουν πολλοί κάτοχοι Integrale EVO, αλλά με κάθε αυτοκίνητο θα διατίθεται και σετ απο διαφορετικές βάσεις για να την ρυθμίζει ο ιδιοκτήτης όπως επιθυμεί.

Τα σήματα Lancia και Integrale έχουν παραμείνει παντού αλλά το κλαστικό ελεφαντάκι έχει αντικατασταθεί απο ένα στιλιζαρισμένο ασβό του μελιού, ένα ζώο που είναι μικρό σε μέγεθος αλλά δεν φοβάται να τα βάλει ακόμα και με αρκούδες, όπως ακριβώς η Delta Futurista.

Μικρή λεπτομέρεια είναι ότι τα χερούλια στις πόρτες είναι ίδια ακριβώς με τα εργοστασιακά αλλά δεν είναι πλαστικά… φτιάχνονται εκ νέου απο ένα μασίφ κομμάτι αλουμινίου και βάφονται σε μαύρο ματ χρώμα, αυτό γιατί τα πλαστικά πολυμερίζονται και σπάνε ενώ τα αλουμινένια θα αντέξουν μια ζωή.

Ανάρτηση και φρένα:
Παρατηρώντας τους τροχούς της Futurista το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση σε σχέση με μια Integrale 16v είναι πως οι ζάντες είναι αρκετά μεγαλύτερες απο τις εργοστασιακές, 18΄ αντί για 15΄ ίντσες, και οι πλήμνες είναι πλέον πενταμπούλονες αντί για τετραμπούλονες.
Αφαιρώντας τον μπροστινό τροχό φαίνεται η νέα διάταξη της ανάρτησης με διπλά ψαλίδια, που προέρχεται απο ένα billet κομμάτι αλουμινίου υψηλής αντοχής που εδράζεται σε μια νέα βάση μέσα στο φτερό.
Η νέα κατασκευή στηρίζεται πάνω στο μπροστινό κομμάτι του αφανούς roll cage, και είναι σχεδιασμένη εντελώς in house και κατασκευάζεται απο την Bilstein.

Η ανάρτηση της Delta Futurista είναι πλήρως ρυθμιζόμενη σε bound, rebound, σκληρότητα και ύψος μέσω application στο smartphone του οδηγού, και έχει μελετηθεί για να δέσει ακόμα περισσότερο το σύστημα διέυθυνσης και να έχουν οι μπροστινοί τροχοί ακόμα καλύτερη πρόσφυση στις απότομες επιταχύνσεις υπο γωνία.
Τα μπροστινά φρένα προέρχονται απο την Brembo και είναι τετραπίστονα 360 χιλιοστών με διαιρούμενους τρυπιτούς και αεριζόμενους δίσκους.
Η πίσω η ανάρτηση ακολουθεί την εργοστασιακή διάταξη αλλά έχει ανακατασκευαστεί απο αλουμίνιο υψηλής αντοχής ενώ το διαφορικό και οι σύνδεσμοι πατάνε σε ένα αλουμινένιο βιδωτό υποπλαίσιο, σχεδιαστικά ίδιο με των αγωνιστικών Integrale της Abarth αλλά κατασκευασμένο απο νέα και πιο ανθεκτικά κράματα αλουμινίου.

Οι τροχοί είναι σφυρήλατοι και με ειδικό σχεδιασμό που θυμίζει τα ‘ταψιά’ εξαερισμού των αγωνιστικών Integrale Gr.A και, χάρις στα επικλινή φτερά στα μπράτσα τους, λειτουργούν σαν τουρμπίνες για την απαγωγή της θερμοκρασίας απο τα φρένα, γι’αυτό και έχουν ασύμμετρο σχέδιο και αποτελούνται απο δύο διαφορετικά ζευγάρια για τοποθέτηση στην αριστερή και στη δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου.

Κινητήρας:
Όπως είπαμε είναι ο δίλιτρος υπερτροφοοτούμενος 16v ‘Lampredi‘ που πέρασε, με turbo η χωρίς, απο την μισή Ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία και φορέθηκε σε Fiat, Lancia και Alfa Romeo ενώ έφτασε μέχρι τα Fiat Coupe’ Turbo, Lancia Kappa Turbo και Delta II HF και HPE.

H Autotecnica Motori το λύνει εντελώς και το ανακατασκευάζει αντικαθιστώντας έμβολα και μπιέλες με νέα σφυρήλατα απο ειδικά κράματα, πολύ πιο ανθεκτικά απο τα εργοστσιακά, αλλάζει όλες τις βίδες και τοποθετεί νέο συμπλέκτη.
Η σημαντικότερη εξέλιξη όμως γίνεται στο τομέα της ανάφλεξης και της ηλεκτρονικής διαχείρησης αφού πλέον ο κινητήρας έχει σύγχρονους πολλαπλασιαστές και διαφορετικά μπουζί, διαφορετικό σύστημα μέτρησης αέρα, νέα τουρμπίνα αλλά και εντελώς νέο εγκέφαλο, όλα τεχνολογίας 2018 για να μπορεί περνάει ο κινητήρας τις νέες νόρμες ρύπων, έχοντας μάλιστα πολύ αυξημένη απόδοση αλλά και μειωμένη κατανάλωση.

Εσωτερικό:
Ο Eugenio Amos ήθελε να δημιουργήσει μια σύγχρονη Integrale που θα είναι άνετη και χρηστική, όσο γίνεται βέβαια, και γι’αυτό προτίμησε να επενδύσει τεράστια ποσά για την εξέλιξη του κρυφού Roll Cage και την δημιουργία κανονικών υαλοπινάκων νέας τεχνολογίας αντί για βιδωτά κλουβιά και lexan.
Το ταμπλό του αυτοκινήτου είναι εντελώς καινούργιο και ο σκελετός του είναι αποτέλεσμα της κοπής ενός και μόνου κομματιού αλουμινίου που μας δίνει την κεντρική κονσόλα με το minimal design, αλλά και τη βάση πάνω στο οποίο πατάει η νέα κατασκευή απο ανθρακονήματα που είναι επενδεδυμένη με Alcantara, όπως αρμόζει σε μια Lancia.

Το σχέδιο του ταμπλό θυμίζει έντονα το αρχικό της Integrale αν και η πλευρά μπροστά απο τον συνοδηγό είναι διαφορετική και εμπνέεται απο την S4 Stradale. Απο Alcantara είναι επενεδυμένο ΟΛΟ το σαλόνι και η οροφή, τα νέα bucket καθίσματα που φτιάχνει κατά παραγγελία η Recaro αλλά και το πίσω κάθισμα που έχει πλέον διθέσια διαρρύθμιση με έντονο σχήμα.

Ο πίνακας οργάνων είναι νέος, αλλά ακολουθεί την σχεδίαση του κλασικού, με τα όργανα να έχουν την χαρκτηριστική ανάποδη φορά, και στο τριάκτινο τιμόνι έχουν τοποθετηθεί τα κουμπιά των φλας αλλά και ένα χαρακτηριστικό κουμπάκι για άναμμα της μεγάλης σκάλας των φώτων για σινιάλο με την ένδειξη ‘LEVATI‘, που σημαίνει απλώς….’ΚΑΝΕ ΠΕΡΑ‘.

Στην κεντρική κονσόλα υπάρχει το ψηφιακό ραδιόφωνο με την μικρή οθόνη του, καμία τηλεόραση TurboX δεν έχει θέση εδώ, και τα τρία περιστροφικά χειριστήρια του Air Condition. Τα κουμπιά είναι όλα καινούργια με το κόκκινο να ξεχωρίζει γιατί είναι εκείνο που δίνει ζωή στον αναγεννημένο δίλιτρο Lampredi, και έχει σαν σήμα ένα πυραυλάκι.

Τελικά, πόσο κάνει?
Τώρα που σας λύθηκαν όλες οι απορίες ας μάθετε την τιμή: 300.000€ στην Ιταλία + το κόστος του donor car (οι Integrale δεν είναι φθηνές, ούτε τα χρέπια) ενώ η παραγωγή των 20 αυτοκινήτων (τα άλλα 5 είναι για spare) είναι sold out ήδη απο την παρουσίαση.

Bonus Video του Quattroruote με τον Miki Biasion

Σας αρέσει? συμφωνείτε με τον Eugenio Amos? Τι θα κάνατε διαφορετικό?

Νίκος Κουμπής

Photo Credit: Motor1.it, Petrolicious.com

Περισσότερες φωτογραφίες στο Album στη σελίδα μας στο Facebook